Schizophyllum commune (Schizophyllum commune)

Systematica:
  • Division: Basidiomycota (Basidiomycetes)
  • Subdivision: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Classis: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Subclass: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Ordo: Agaricales (Agaric vel Lamellar)
  • Family Schizophyllaceae (Scheloliaceae)
  • Genus: Schizophyllum (Schizophyllum)
  • Type: Schizophyllum commune (Schizophyllum commune)
  • Agaricus alneus
  • Agaricus multifidus
  • Apus alneus
  • Merulius alneus
  • Merula communis
  • Schizophyllum alneum
  • Schizophyllum multifidus

Schizophyllum commune (Schizophyllum commune) photo and description

Corpus fructiferum folium commune fissurae constat sessili pileo 3-5 centimetra diametro conchyliorum (cum substrato horizontali crescens, exempli gratia, in superiori vel inferiore superficiei tigris mendacii, caps. potest accipere mirum in modum irregularis). Ambiti superficies pilei sentiri-pubescentis, in humidis tempestatibus lubrica, interdum cingulis concentricis et striatis longitudinalibus variae severitatis. Albus vel subalbidus in iuvene, subalbido-brunneus fit senio. Ora est undulata, vel lobata, in fungis antiquis dura. Crus vix exprimitur (si sit, dein lateralis, pubescens) vel omnino absens.

Hymenophoro vulgaris folii incisa valde notam habet speciem. Similis est tenuissima, non admodum rara, vel etiam rara, ab uno fere puncto emanans, ramosa et divisa per totam laminarum longitudinem, unde fungus nomen accepit — sed hae sunt laminae falsae. In fungis novellis sunt leves, pallide rosei, grisei-pincani vel grisei-flavi, vetustate griseo-fuscescentes. Gradus aperturae in laminas ab humiditate dependet. Fungus cum exsiccat, hiatus aperit et laminas vicinas claudit, superficiem sporportantium protegens et sic optima accommodatio crescendi in locis ubi praecipitatio multoties cadit.

Pulpa tenuis est, maxime in puncto caritatis coacta, densa, coriacea recens, arida firma. Odor et gustus sunt molles, inenarrabiles.

Pulvis sporae albicans est, sporis teres, cylindracei vel elliptici, 3-4 x 1-1.5 µ µ e magnitudine (nonnulli auctores maiorem quantitatem indicant, 5.5-7 x 2-2.5 µ).

Folium commune etiam singillatim crescit, sed saepissime in coetibus, in lignis mortuis (interdum in arboribus vivis). Lignum facit album putredo. Reperiri potest in varietate specierum tam deciduae quam coniferae, in silvis, hortis et hortis, tam in lignis emortuis, quam arboribus caducis, ac in tabulis, ac etiam in lignis et scobe. Etiam paleae cinematographicae in cinematographico plasticae involutae tamquam subiectae rarae memorantur. Tempus incrementi agentis in climatibus temperatis est a media aestate ad sero autumno. Corpora arida in annum proximum bene conservata sunt. In omni continenti praeter Antarcticam invenitur et fortasse latissime fungus distribuitur.

In Europa et America, commune folium rimulae inedibile ob duram textura censetur. Attamen non venenata et in Sinis alimenta adhibetur, in compluribus nationibus Africae et Asiae meridionalis, tum in America Latina, et studiis in Philippinis ostendimus commune folium rimulae coli posse.

Leave a Reply