Meditatio: Hinduismus nobis Buddhismus

Processus meditationis definiri potest in clara conscientia praesentis temporis. Talem statum assequendum a medicis varias metas persequi possunt. Aliquis animum relaxare nititur, alius positivo energia Cosmi satiatur, alii progressionem misericordiae omnium viventium exercent. Praeter haec, multi credunt sanitatem meditationis virtutem, quae saepe veris fabulis salutis confirmatur. In (nomine historico Sanatana-dharma), initio meditationis finis erat ad unitatem animae operantis cum Paramatma seu Brahman assequendam. Hic status in Hinduismo et in Buddhismo appellatur. In meditatione manere, tractatus quidam Prohibeo statuunt. Haec yoga asanas sunt. Luce rationes yoga et meditationes in antiquis scripturis reperiuntur sicut Vedas, Upanishads, Mahabharta, Gita comprehendens. Brihadaranyaka Upanishad meditationem interpretatur "quies factus et contractus, homo se in seipso percipit". Notio yoga et meditatio includit: disciplinam ethicam (Yama), regulas agendi (Niyama), yoga habitus (Asanas), praxim spirandi (Pranayama), uni- cussam mentis intentionem (Dharana), meditationem (Dhyana), ac salutem denique (Samadhi). ). Sine propria scientia et matrona (Guru), pauci Dhyana stadium perveniunt, et admodum rara habetur ad ultimam salutem. Gautama Buddha (primo princeps Hinduistus) et Sri Ramakrishna ad ultimum stadium pervenit - salus (Samadhi). Secundum historicos praecipua cogitatio meditationis est quod Buddhismus conditor erat Hinduismus antequam Moksha attingeret. Gautama Buddha duas qualitates significantes mentis oriundas ex praxi Buddhisticae meditationis disserit: (serenitatem), quae mentem colligit, et permittit medicus ut explorare quinque aspectus sensus sensibilis: materiam, sensum, perceptionem, Psychen et conscientiam . Ita, ex Hinduismi consideratione, meditatio est via reuniendi cum Creatore vel Paramatma. Cum Buddhistae, qui Deum ut talem non definiunt, praecipuus meditationis finis est auto-rezatio seu Nirvana.

Leave a Reply