Ructus - rationes, causas, diagnosis, curatio

Secundum suam missionem, Tabula Editoris MedTvoiLokony omnem operam dat ut certas medicinae contenta recentissima scientia fulta praebeat. Additamentum vexillum "Reprehendo Content" indicat articulum a medico directe vel scriptum. Haec duo-gradus verificationis: diurnarius medicus et medicus nobis concedit ut summae notae qualitatem in linea cum cognitione medicinae currenti praebeamus.

Munus nostrum in hac provincia perspectum est, inter alios, per Associationem Diurnariorum pro Salutem, quae Tabulam Editoris MedTvoiLokony cum titulo Honorarii Magni Educatoris adiudicavit.

Odbijanie to przedostawanie się (ucieczka) części powietrza z ołądka do przełyku i wydostawanie się go przez jamę ustną na zewnątrz, na skutek chwilowego zwiotczenia napięcia zwieracza wpustu. Spontaniczne wydalanie z ołądka nadmiaru nagromadzonego powietrza może być konsekwencją osłabionej sprawności górnego zwieracza przełyku.

Charakterystyka odbijania

Odbijanie to dolegliwość, dla której charakterystyczne jest wydalanie przez usta połkniętego powietrza umiejscowionego w przełyku lub ołądku. Odbijanie to naturalny odruch fizjologiczny. Po spożyciu pokarmów dolny zwieracz przełyku posiada niskie napięcie, z kolei napięcie ścian ołądka i jego czynność są wzmożone, co sprawia, że ​​duża część połkniętego powietrza na wywnarztego powietrza. Odbijanie to również przypadłość kobiet w ciąży. Wówczas może mieć różne nasilenie w poszczególnych trymestrach, a jej przyczyną jest zazwyczaj ucisk macicy na ołądek oraz jelita. Ulgę ciężarnej przynosi odpoczynek w pozycji leżącej na lewym boku.

Przyczyny odbijania

Nadmierne rozluźnienie górnego zwieracza przełyku ułatwia "zasysanie" powietrza do przełyku. Wówczas mamy tardum TOR. puste, tj. samym połkniętym w nadmiarze powietrzem, bez wyraźnego zapachu. Powietrze to dostaje się do przełyku wskutek obniżonego napięcia zwieracza górnego podczas wdechu i jednoczesnego obniżenia ciśnienia w klatce piersiowej i «zassania» powietrza do dolnej części przełyku.

Odbijanie (potocznie nazywane bekaniem) dokucza zazwyczaj po zjedzonym posiłku, ponieważ w momencie połykania kęsa pokarmowego do naszego żołądka przedostaje od 1 do 4 ml powietrza. Zazwyczaj występuje u osób, które jedzą zbyt szybko i chaotycznie. Ponadto ilość powietrza, które dostaje się do ołądka uwarunkowana jest rozmiarem posiłku oraz jego rodzajem. Objętość powietrza będzie o wiele większa, gdy zjedzony posiłek był bardzo obfity i dodatkowo popijany napojami gazowanymi, które w zetknięciu z kwasem solnym wytwarzają gaz.

  1. Considerate locum amplius: An betae rubra urina indicium morbi?

Odbijanie może występować również w przebiegu różnych dolegliwości chorobowych, np. w* bezsoczności ołądka lub zwężeniu odźwiernika, kiedy mamy do czynienia z kłopotami z trawieniem w ołądku i opóźnieniem przechodzenia pokarmu z ołądka do dalszych odcinków przewodu pokarmowego. Wówczas pokarm może zalegać w ołądku przez dłuższy czas. W związku z tym procesy trawienia i gnicia, które następują w normalnych warunkach w dalszych fragmentach przewodu pokarmowego, mają miejsce w ołądku przy jednoczesnej nadprodukcji proceów jako wyniku fermentacji i bakteryjn fermentacji i bako wyniku fermentacji.

Zazwyczaj odbijanie nie jest uznawane za chorobę przewodu pokarmowego. Chociaż zdarza się, e nadmierne odbijanie się występuje u osób cierpiących na różnego rodzaju zaburzenia nerwicowe i jest konsekwencją połykania powietrza.

Odbijanie jako objaw choroby

Odbijanie może być objawem poniższych dolegliwości chorobowych:

  1. zespół jelita drażliwego — podczas choroby odbijanie pojawia się w dużych ilościach. Oprócz tego obserwuje się epizody naprzemiennych zaparć i biegunek oraz silnego bólu, który zazwyczaj ulega złagodnieniu po wypróżnieniu. Mogą pojawiać się nudności i wymioty. Warto nadmienić, e zespół jelita drażliwego to przewlekłe schorzenie, którego przyczyna powstawania nie została do końca poznana. Podejrzewa się, że duże znaczenie ma codzienna dieta oraz styl życia;
  2. nerwica — częste odbijanie w przebiegu nerwicy to konsekwencja aerofagii, czyli połykania powietrza;
  3. choroby wrzodowej ołądka — odbijanie się występuje zazwyczaj na czczo lub około 3 godziny po spożytym posiłku;
  4. zawał mięśnia sercowego- odbijaniu towarzyszy silny bół w klatce piersiowej;
  5. niestrawność — odbijanie ma charakter pusty, a pacjent odczuwa uczucie pełności po spożytym posiłku. Oprócz tego występują bóle brzucha oraz wzdęcia;
  6. choroba refluksowa przełyku — odbijaniu towarzyszą kwaśne lub gorzkie płyny; obserwuje się również chrypkę, zgagę oraz suchy kaszel nasilający się szczególnie nad ranem;
  7. dolegliwość w postaci tzw. leniwego ołądka — długotrwałe zaleganie treści pokarmowej w ołądku powoduje, e wskutek bakteryjnych i fermentacyjnych procesów gnicia występują dodatkowe ilości gazów o nieprzyjemnym gazów;
  8. przetoka okrężniczo-żołądkowa — w przebiegu choroby dochodzi do cofania się gazów fermentacyjnych z jelita grubego do góry, z powodu niedrożności przewodu pokarmowego;
  9. celiakia — jest to dolegliwość autoimmunologiczna, w której chorzy nie mogą spożywać produktów, które zawierają gluten (obecny w pszenicy czy jęczmieniu). Spożycie takich produktów powoduje nieprawidłową reakcję zapalną, która powoduje uszkodzenie jelita cienkiego. Oprócz odbijania u chorych obserwuje się obfite biegunki, wzdęcia, wymioty oraz bóle brzucha. Celiakia jest nieuleczalna, z tego powodu ważne jest przestrzeganie bezglutenowej diety.

Odbijanie — diagnostyka

Podczas wizyty lekarskiej konieczne jest poinformowanie lekarza o wszystkich współwystępujących objawach, które miały miejsce w ostatnim czasie. Diagnostyka możliwa jest w oparciu o dokładny wywiad lekarski z pacjentem. Najczęściej wykonywanym badaniem laboratoryjnym jest badanie krwi pozwalające ocenić jej składniki (u osób z chorobami autoimmunologicznymi szuka się charakterystycznych przeciwciał). Z kolei badaniami obrazowymi wykonywanymi w przebiegu odbijania, są:

  1. RTG przeglądowe jamy brzusznej,
  2. abdominis ultrasonus;
  3. gastroscopia;
  4. manometria (wykonywana jedynie w specjalistycznych ośrodkach).

Odbijanie - postępowanie domowe

Przeciwdziałanie domowe dokuczliwym odbijaniom polega na:

  1. unikaniu spożywania w nadmiarze pokarmów zarówno stałych jak i płynnych,
  2. powolnym jedzeniu pokarmów (koniecznie dokładnie przeżutych!) w jamie ustnej, aby uniknąćjednoczesnego połykania powietrza,
  3. spokojnym piciu płynów,
  4. unikaniu picia wód gazowanych,
  5. unikaniu spożywania gumy do ucia, ponieważ podczas jej ucia połykane zostają duże ilości powietrza,
  6. regularnym oddawaniu stolca w razie uporczywych zaparć,
  7. piciu naparu dziurawca lub mięty przed spożyciem posiłku,
  8. unikaniu jedzenia produktów, w których znajduje się czekolada, kakao lub mięta, ponieważ zwiększają una ryzyko odbijania.

Odbijanie - leczenie

Odbijanie na ogół nie stanowi poważnego problemu zdrowotnego i domowe metody są wystarczające. Zdarzają się jednak sytuacje, w których odbijaniu towarzyszą inne objawy, mogące sugerować poważniejszą chorobę. Wówczas konieczna jest konsultacja z lekarzem, szczególnie gdy u pacjenta pojawi się:

  1. caliditas,
  2. bardzo silny ból brzucha,
  3. emissiones pectoris;
  4. palpitacje serca;
  5. dolor pectoris;
  6. sanguis ad tempus advenerit
  7. wymiotowanie krwią,
  8. kłopoty z oddychaniem (dławienie, spłycony lub wiszczący oddech);
  9. krwawienie z odbytu.

W leczeniu odbijania, w sytuacji nadmiernego przeciążenia ołądka pokarmami - zastosowanie znajdują leki poprawiające proces trawienia oraz preparaty adsorbujące nadmiar powietrza i gazów fermentacyjnych, np. węgla lekarskiego w ilości 3-4 tabletki,

Etiam legere;

  1. Sposoby na niestrawność
  2. Quid facit bloated venter post esum spectaculum?
  3. An dormitatio post prandium indicium infirmitatis est?

Leave a Reply