Iuliani Blanc-Gras Chronicon: “Quomodo de morte infantis quaestiones administrare? "

Integer volutpat vestibulum erat in finibus. Puer biduum currit in agris, casas aedificans et trampolinum cum amicis saliens. Beatitudo. In redeundo, fili, accinctus in sede sua, hanc sententiam effudit, improvide;

– Pater, timeo cum mortuus sum.

Fasciculus magnus. Ille qui humanitatem ab initiis suis commovit sine satisfactorio responso usque nunc. Commutatio modice consternata inter parentes spectat. Hoc genus momenti non deesset. Quomodo puer edicere sine mendacio nec sub pallio ponere? Is iam paucis ante annis interrogando allocutus erat;

– Pater, ubi sunt grandpa et avia?

fauces meas purgavi et exposui quod non amplius viverent. Quod post vitam mors fuit. Alii aliud esse putant, alii nihil esse.

Quod nescio. Puer adnuit et se contulit. Paucis post septimanis ad crimen rediit;

– Pater, etiam moriturus es?

– Um, sic. In sed tempor ipsum.

Si bene.

— Et me quoque ?

Um, uh quidem omnes uno die moritur. Sed tu, puer es, valde diu erit.

– Num pueri morientes sunt?

Ego diversam operam navare cogitabam, quia ignauia est portus tutus. ("Visne nos ire emen aliquod pokemonum, mel?"). Sola quaestionis repellere et sollicitudines augere.

– Um, um, uh, sic dicamus, sed ipsum rarissimum est. Non est sollicitandum.

- Possumne video cum liberis morientibus video?

- Sed non iens, NO? Em, inquam, non possumus hoc spectare.

Denique curiositatem naturalem manifestavit. Sed non expressit dolorem suum. Donec id volutpat a, volutpat in lectus;

– Pater, timeo cum mortuus sum.

Iterum, vere volui dicere simile, "Dic mihi, Pikachu vel Snorlax fortissimus Pokemon?" ". Non, nullo modo ut redeamus, ad ignem accedendum est. Cum delicata honestatis responde. Reperio the

recta verba, etiam si recta verba non sunt.

– Bene est timere, fili.

Qui dixerunt nihil.

– Ego quoque eadem me interrogo. Quisque rogat. Non prohibet te feliciter vivere. E contrario.

Puer certe minor est intellegere vitam solam esse, quia mors est, quod ignotus in facie vitae praesentis tribuit valorem. Ei usquam explicavi et verba per eum navigant, expectantes opportunum maturitatis momentum ad suae conscientiae superficiem. Cum responsa placationemque iterum quaerit, fortasse recordabitur diei patris ei narrasse quod si mors FORMIDULOSUS, vita bona est.

Close

Leave a Reply