Flammulaster ipovatyj (Flammulaster muricatus)

Systematica:
  • Division: Basidiomycota (Basidiomycetes)
  • Subdivision: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Classis: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Subclass: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Ordo: Agaricales (Agaric vel Lamellar)
  • Genus: Inocybaceae (Fibrosus)
  • Flammulaster (Flammulaster)
  • Type: Flammulaster muricatus (Flammulaster ipovatyj)

:

  • Flammulaster spinosus
  • Agaricus muricatus Fr.
  • Pholiota muricata (Fr.) P. Kumm.
  • Dryophila muricata (Fr.) Quel.
  • Naucoria muricata (Fr.) Kuehner & Romagn.
  • Phaeomarasmius muricatus (Fr.) Singer
  • Flocculina muricata (Fr.) PD Orton
  • Flammulaster denticulatus PD Orton

Nomen scientificum plenum: Flammulaster muricatus (Fr.) Watling, 1967

Historiae taxonomicae:

Anno 1818, mycologus Suecicus Elias Magnus Fries hunc fungus scientifice descripsit, eique Agaricus muricatus nomen dedit. Postea, Scotus Roy Watling hanc speciem in genus Flammulaster anno 1967 transtulit, post quam nomen scientificum Flammulaster muricatus eius accepit.

caput: 4 — 20 mm diametro, interdum tres centimetrales attingere possunt. Initio hemisphaericum cum margine incurvo et velo filtro-granito sub lamellis. Corpore fructifero ut maturescit, fit convexo-prostratus cum tuberculo parvo, conico. Rufo-brunneo, brunneo, in siccitate ochraceo-brunneo, dilute brunneo, postea ferrugineo. Matte inaequali, tomentosa, densa, erecta, squamis verrucosis obtecta. In margine limbus est. Squamae color est idem ac pilei superficies, vel obscurior.

Squamae ab ore pendentes in radios triangularis glomerantur, efficiens effectum multi- stantis stellae.

Quae res plane significationem nominis Latini generis illustrat. Flammulaster epitheton Latino flammula, quod flamma dicitur, et a Graeco ἀστήρ, quod est stella, derivatur.

cap pulpam tenuis, fragilis, flavo-brunneus.

crus3—4 cm longis et 0,3—0,5 cm diametro, cylindraceis, concavis, ad basin leviter dilatatis, saepe curvatis. Plurimi cruris tegitur luteo-brunneis, squamis spinosis. Fundum obscurius. In superiori parte caulis, ut plurimum, zona annularis est, supra quam superficies nitidissima, sine squamis.

Pulpam in crure fibrosum, brunneum.

Recordsdente adnata, media frequentia, ore laete flavo serrato, matte, laminis numerosis. Fungorum novellarum colore levi silis, senio fusco, interdum olivaceo, postea maculis ferrugineis.

nidore: in nonnullis est pelargonium odor admodum tenuis. Alii fontes odore rariorem designant.

Gustate, not expressive, potest esse amarus.

terrestre:

Sporae: 5,8-7,0 × 3,4-4,3 µm; Qm = 1,6. Crasso-septatis, ellipsoideis vel leviter ovoideis, interdum ab una parte leviter applanata, glabro, colore paleato, poro notabili germine.

Basidia: 17-32 7-10 µm, breve, clavatum. Quattuor-sporae, raro duo-sporae.

Cystids: 30-70 × 4-9 µm, cylindricae, rectae vel sinuatae, hyalinae vel contentis luteo-brunneis.

Pileipellis: constat sphaericis, obliquis, piris informibus elementis 35 — 50 microns, inauratis brunneis.

glomerorum pulveris: ferrugineo.

Flammulaster spinosus est fungus saprotrophicus. Crescit singula et minutatim durae putrescentes: fagus, betula, alnus, aspen. Inveniri etiam potest in cortice, scobe, et etiam in truncis vivis debilitatis.

Silvae deciduae umbriferae cum multis lignis mortui sunt loca eius dilectissima.

Fructificatio a Iunio ad Octobrem (passive in Iulio et in medium Augusti).

Rarius fungus pulcherrimus.

Flammulaster muricatus in multis partibus Europae centralis et meridionalis continentalis, ac Britannia meridionali et Hiberniae inveniri potest. In Siberia occidentali memoratur in regiones Tomsk et Novosibirscum et in Khanty-Mansi autonoma Okrug.

Maxime rara in America Septentrionali. Renuntiata invenit in Subsidium Hocking Forest, Ohio, California, et Alaska meridionali.

et reperiuntur etiam in Africa orientali (Kenya).

Ponitur in Rubeis Macromycetarum actis: Res publica Bohemica in categoria EN - periclitatur species et Helvetia in categoria VU – vulnerabilis.

Ignotus. Nulla toxicologica notitia in litteris scientificis relata sunt.

Sed boletus nimis rarum et pusillus est, ut in re culinaria quaevis. Satius est illud inedibile considerare.

Flammulaster limulatus (Flammulaster limulatus)

Hic fungus parvus inveniri potest in silvis umbrosis in ligno putrido duro, quod similem facit flammulastro muricato. Sunt etiam magnitudine similes. Ambo etiam squamis teguntur. Attamen squamae flammulae spinosae conspicue sunt maiores et obscuriores. Clavis differentia est praesentia fimbriae in margine pilei flammulae spicatae, dum obliquatum flammulastrum caret.

Praeterea Flammulaster limulatus vel geranium vel radiculas non olfacit, quod alia differentia considerari potest inter haec duo similia fungorum similia.

Communia lanula (Pholiota squarrosa)

Flammulaster extus spinosus est, in iuvenili aetate falli potest pro parvo squamoso. Clavis vox hic "parva" est, et hoc interest. Etsi extus simillima sunt, Pholiota squarrosa sunt fungorum majoribus fructiferis, etiam pullis. Praeterea crescunt in racemis, cum Flammulaster unus fungus est.

Phaeomarasmius erinaceus (Phaeomarasmius erinaceus)

Fungus hic est saprotroph in truncis mortuis, maxime salices. Cum Theomarasmius describens, eaedem macrofeaturae adhibentur ac flammulae aculeatae: pileum semicirculatum rufo-brunneum squamis margine fimbriatis obtectum, squamosum culmo cum zona annularis supra quam laevis. Propter quod differentias harum specierum difficile est describere.

Sed, si inspicias, differentiam videre potes. Primum Phaeomarasmius erinaceus fungus etiam minor est quam Flammulaster muricatus. Plerumque non plus quam centimeter. Squamae in caule sunt parvae, feltyae, et non spinosae, ut in Flammulaster. Distinguitur etiam densis cartilagineis cartilagineo et carentia odoris et saporis.

Photo: Sergey.

Leave a Reply