Infans hic est: nos etiam de duobus cogitamus!

Infans crepitus: claves ad vitandum

“Mathieu et parentes mox esse delectantur, hunc infantem valde voluimus et eum expectamus. Sed tot amicorum coniugum circa nos vidimus separare paucos menses post adventum Titou eorum quod lusimus sumus! Etiamne conjuges nostri conterentur? Nunquid hic « felix eventus » tantopere iactatur ab omnibus societatis tandem in cataclysmum? » Blandine et eius sodalis Mathieu non soli parentes futuri sunt ut famosos crepitus infantium timeant. Estne haec fabula vel res? Secundum D. Bernardum Geberowicz *, phaenomenon hoc valde verum est: “ 20 ad 25% coniugum separatis primis mensibus postquam infans nascitur. Infantium concursus continenter augetur. "

Quomodo infans recens natos parentes in tanto periculo posuit? Diversa res explicari potest. Prima difficultas novis parentibus obvenit, a duobus ad tres procedens exiguum intrusorem locum desiderat, mutandi gressum vitae debes, simul mores tuos deponere. Ad hanc necessitatem accedit timor ne succedant, ne ad hoc munus novum ascendas, socium tuum fallendi. Debilitas animi, lassitudo corporis et psychicae, pro ea, quam pro ipso, harmoniam coniugalem etiam gravant. Non facile est vel alias accipere, eius differentias et culturam familiarem, quae necessario resurrescunt cum puer apparet! Dr Geberowicz in luce ponit incrementum infantium concursus, certe etiam coniunctum cum eo quod mediocris aetatis primae infans 30 annorum in Gallia est. Parentes, praesertim mulieres, officia et professionales, personales et sociales componunt. Maternitas in omnibus his potioribus medio venit, contentiones maiores maioresque esse futuras. Ultimum punctum, quod notabile est, hodie coniuges magis proclives sunt ad separandum quam primum difficultas apparet. Infans igitur sicut catalyst agit qui detegit vel etiam exacerbat problemata ante adventum eius inter duos parentes futuros. Melius intellegimus cur parva familia incipiens ad tractandum gradum delicatum est.

Accipere inevitabiles mutationes

Sed non est dramatise dicendum! Coniuges in amore perfecte possunt hoc discrimen administrare condicionem, insidias retia, errores diffundere et crepitus infantium vitare. Primo quidem, manifestando luciditatem. Nulli copulae transeunt, adventus modo nati inevitabiliter turbante. Nihil enim mutandum fingere nisi peius facit. Coniuges crepitus infantium effugerunt ii sunt qui praegnantes venientes praegnas mutationes et statera immutanda.qui hanc evolutionem intellegunt et accipiunt, eam para, nec simul ut paradisum deperditum cogites. Praeterita relatio maxime non debet esse beatitudinis relatio, simul inveniemus novam beatitudinis rationem. Difficile est existimare naturam evolutionis, quam quisque infantem afferet, personale et intimum. E contra, necesse est ne in idealizationis et stereotyporum laqueos incidat. Infans verus, qui clamat, qui parentes suos a dormiendo custodit, nihil ad rem pertinet cum infante perfecto novem mensibus excogitatis! Quod sentimus nihil ad idyllic visionem haberemus cuius pater, mater, familia est. Parentes fieri non est felicitas iusta, de ratione cognoscendi te esse sicut ceteri omnes. Quo magis accipimus negativas passiones, nostram ambi- entiam, interdum etiam desiderium nostrum quod hoc inceptum suscepti sumus, eo magis a periculo praematurae separationis removemus.

Tempus etiam est sponsionis coniugalis solidarietatis. Lassitudo ad partus, ad partus partus, ad crapulae noctes, ad novam ordinationem necessaria est et de ratione cognoscendi eam, in domo sicut in aliis, quia limina tolerantiae et iracundiae decrescit. . Non sumus contenti exspectare comitem nostrum ut sponte subveniat, non dubitamus petere auxilium suum, non agnoscet se quod non potest amplius accipere, non est divinus. Tempus est bonum ut solidarietatem promoveat in duobus. Praeter lassitudinem corporis, necesse est ut fragilitatem tuam agnoscas motus, vigilare ne deprimat. Ita nos invicem attendimus, nostras Venetae vocet, nostras recursus, dubia, quaestiones, deceptiones nostras.

Etiam plusquam alias, dialogus essentialem habet vinculum et nexum coniugum conservandi. Sciens te ipsum audire interest, alterum accipere sciens sicut est et non sicut ipsum esse velimus. Munera "boni patris" ac "bonae matris" nusquam scriptae sunt. Unusquisque eorum desideria exprimere et secundum artes suas agere potest. Quo magis exspectationes rigidiores consideramus, alterum non recte munus suum assumere, eoque magis in fine viae cum opprobriorum processione deceptio est. Paternitas gradatim instituitur, mater fit, pater fit, non immediatus est, tibi flexibilis est et particeps tua aestimanda est, ut plus ac verius sentiat adiuvetur.

Detegere viam familiaritatis

Alia difficultas oriri potest modo improviso ac vasto: zelus sponsi erga advenam.. Sicut Dr Geberowicz indicat, “Problemata oriuntur cum unus alterum sentit, plus infantem quam ipsum curat et relictam relictam sentit. Ex partu solitum est infanti centrum mundi fieri. Necesse est ut ambo parentes primos tres vel quattuor menses ad filium matris mortalem cum filio necessarium esse intellegant, pro eo ut ei. Ambo fateri debent, quod coniugum sedes aliquandiu recipiat. Sola volutpat vestibulum venereum ire non potest, detrimentum staterae nati, sed mum / infantem clinch non 24 horarum diei locum habet. Nihil impedit parentes. ut parva momenta familiaritatis communicent duos, infans semel dormit. Tegumenta incidimus et tempus conveniendi accipimus, confabulari, quieti, cuddle, ut pater exclusus non sentiat. Et qui familiaritatem dicit, non ex necessitate sexum intelligit.Resumptio coitus causa est multae discordiae. Mulier quae modo peperit, non est in summo gradu libido, nec physice nec psychologica.

Ad latera hormonalia vel. Amici bene significatio numquam notandum est infantem necare coniuges, hominem regulariter constitutum periclitari temptari alibi quaerere, si uxor non statim repetit amorem venere! Si alter alterum premat et citius repetitum sexum exigat, coniuges periclitantur. Eo magis dolendum est quod propinquitas corporis, etiam sensualis, habere potest, quin sit quaestio de sexu. Nulla praefinita leo, neque sexus fluit, neque postulatio, neque necessitas. Sufficit ad re- gularem cupiditatem, a voluptate se non re- movere, se tangere, operam dare, alteri placere, ei quod nobis placet ostendere, quod curamus de eo in concubitu; Nunc concumbere vis, redire volumus. Haec in prospectu futuri reditus cupiditatis confirmat atque in vitiosos gyros vitat introitum ubi quisque alterum expectat ut primum ingrediatur: “Video me non iam velle, id est. id est, subito mihi vel ego non desidero/ quod consuetum est. Cum amantes in phase iterum sunt, praesentia infantis inevitabiliter mutationes in coniugum sexualitatis inducet. Haec nova indicia consideranda sunt, commercium non amplius tam spontaneum ac de timore agendum est ut infans audiat et evigilet. Sed confortetur; si sexualitas coniugalis spontaneam amittit, intensive ac profunditate consequitur.

Solitudinem rupit et sciens circumdabit te

Impulsum difficultates, quas coniugum pervadit, multiplicabuntur si novi parentes in ambitu clauso manent, quia solitudo confirmat eorum impressionem non esse competentis. Superioribus saeculis, virgines, quae peperit matrem suam et alias feminas in familia, circumventi sunt, profuerunt transmissione scientiarum quomodo, consilio et auxilio. Hodie iuvenes coniuges solas inopes sentiunt et queri non audent. Cum infans advenit et imperitus es, licitum est interrogare de amicis, qui infantem familiarem iam habuerant. Etiam ad retia socialia et ad forum adire potes ut consolationem invenias. Minus soli sentimus cum aliis parentibus loquimur, qui easdem difficultates incedunt. Diligenter, inventio tons consiliorum contradictoriarum etiam sollicitari potest, ut caveas et communi sensui tuo credas. Et si vere in difficultate sunt, a competentibus peritis consilium petere non dubitant. Quod ad familiam attinet, hic rursus ad dextram distantiam invenienda est. Nos igitur bonas et familiares traditiones adhibemus in quibus nos ipsos agnoscimus, consilium quod ad nos pertinet pertinere sequimur et sine culpa relinquimus eos qui duobus parentibus, quos aedificamus, non respondent.

* Auctor "Coniuges ad adventum pueri spectantes. Infans concrepat, ed. Albinus Michel

Leave a Reply